Η παιδιατρική νοσηλευτική ή η νοσηλευτική της υγείας των παιδιών είναι η νοσηλευτική φροντίδα που ειδικεύεται στα βρέφη, τα παιδιά και τους εφήβους. Ένας νοσηλευτής ο οποίος ειδικεύεται στον τομέα αυτό συνήθως αναφέρεται ως παιδιατρικός νοσηλευτής. 

Ο κύριος σκοπός του Παιδιατρικού Νοσηλευτή είναι να προστατεύει και να προωθεί τα δικαιώματα και την υγεία των παιδιών, να παρέχει ειδικές υπηρεσίες υγείας και φροντίδας και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών τους μέσα στο νοσοκομείο και σε όλες τις κοινότητες της Ευρώπης. 

 Ο δεύτερος κύριος σκοπός του Παιδιατρικού Νοσηλευτή είναι να φροντίζει παιδιά όλων των ηλικιών από τη γέννηση μέχρι την εφηβεία. Για να αναγνωρίσει τις ανάγκες των παιδιών στα διαφορετικά στάδια ανάπτυξης καθώς και τις φυσικές, ψυχολογικές, πνευματικές και κοινωνικές ανάγκες, ο Παιδιατρικός Νοσηλευτής χρειάζεται ειδικές γνώσεις και ειδικευμένες δεξιοτεχνίες για να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες και απαιτήσεις και να προστατεύσει την περαιτέρω ανάπτυξη.

 Ο Παιδιατρικός Νοσηλευτής θα πρέπει να παρέχει αποδείξεις που να καταδεικνύουν την συνεχιζόμενη ανάπτυξή του, την απόκτηση ικανοτήτων κ.λ.π. 


Στο blog αυτό παρατίθενται ελληνικά και ξενόγλωσσα άρθρα σχετικά με την παιδιατρική νοσηλευτική, τους τομείς με τους οποίους ασχολείται και το έργο των παιδιατρικών νοσηλευτών.

Εκτίμηση Της Κόπωσης Παιδιών Και Εφήβων Με Καρκίνο

http://farm2.static.flickr.com/1140/1460975541_95289cb629.jpg

Παντελεημων Περδικαρης, Δαναη Παπαδατου, Ελισσαβετ Πατηρακη, Αναστασιος Μερκουρης, Ελενη, Κοσμιδη-Βασιλατου, Βασιλικη Ματζιου

Η κόπωση αποτελεί ένα από τα πλέον βασανιστικά συμπτώματα που βιώνουν τα παιδιά και οι έφηβοι κατά τη διάρκεια της θεραπείας κατά του καρκίνου της παιδικής ηλικίας. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί η απαιτούμενη κλινική σημασία στη διάγνωση και αντιμετώπισή του.

Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης ήταν (α) να αξιολογήσει τη μεταβολή της κόπωσης κατά τη διάρκεια της θεραπείας σύμφωνα με τις αντιλήψεις των παιδιών και των εφήβων και (β) να περιγράψει τις πιθανές αιτίες κόπωσης, όπως αναφέρονται από τους ίδιους τους νεαρούς ασθενείς.
Υλικό- Μέθοδος: Σαράντα παιδιά ηλικίας 7–12 ετών και 29 έφηβοι ηλικίας 12–15 ετών αποτέλεσαν την ομάδα μελέτης. Για τη συλλογή των στοιχείων χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα κόπωσης παιδιών (CFS) και η κλίμακα κόπωσης εφήβων (AFS). Για τη συμμετοχή στη μελέτη εξασφαλίστηκε η άδεια από το νοσοκομείο και η συγκατάθεση των γονέων και κηδεμόνων των ασθενών.
Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική αύξηση της κόπωσης στα παιδιά και τους εφήβους κατά τη διάρκεια της θεραπείας (z=–3,38, Ρ=0,001 και z=–2,22, Ρ=0,026, αντίστοιχα). Από τους δημογραφικούς παράγοντες, μόνο το φύλο βρέθηκε στατιστικώς σημαντικό στα παιδιά (z=–2,04, Ρ=0,042 για την πρώτη μέτρηση και t=2,43, Ρ=0,02 για τη δεύτερη μέτρηση).
Συμπεράσματα: Η κόπωση είναι σύμπτωμα που εμφανίζεται σε παιδιά και εφήβους που πάσχουν από καρκίνο και αυξάνεται κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους. Το περιβάλλον του νοσοκομείου θεωρήθηκε από τους νεαρούς ασθενείς ως ο σημαντικότερος παράγοντας πρόκλησης κόπωσης.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=11

Συσχέτιση Κοινωνικών Και Δημογραφικών Παραγόντων Με Τη Δυσλεξία Σε Παιδιά Σχολικής Ηλικίας

Παρασκευη Αποστολαρα, Κωνσταντινος Τσουμακας, Μαριαννα Διομηδους, Αθηνα Καλοκαιρινου

http://www.in2life.gr/dm_pictures/math-diskolies600_112339_14341V.jpg

Εισαγωγή: Στις ημέρες μας, πληθαίνουν όλο και περισσότερο, οι περιπτώσεις παιδιών που παρουσιάζουν δυσλεξία. Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες να εντοπιστούν παράγοντες που προκαλούν ή επιτείνουν το φαινόμενο.
Σκοπός: Διερεύνηση της συσχέτισης κοινωνικών και επιδημιολογικών στοιχείων με την εμφάνιση δυσλεξίας σε παιδιά σχολικής ηλικίας.
Υλικό-Μέθοδος: Κατά τη διάρκεια 2 μηνών συλλέχθηκαν στοιχεία από 100 παιδιά (50 παιδιά διαγνωσμένα με δυσλεξία και 50 χωρίς) που επιλέχθηκαν με δείγμα ευκολίας, ηλικίας 6–12 ετών, και φοιτούσαν σε τρία σχολεία της Αττικής. Στους γονείς των παιδιών μοιράστηκαν ερωτηματολόγια (Cronbach’s alpha 0,71) που περιελάμβαναν δημογραφικά στοιχεία και παράγοντες που πιθανόν να συσχετίζονται με την παρουσία δυσλεξίας. Το ποσοστό ανταπόκρισης ήταν 96%. Για την ανεύρεση ανεξάρτητων παραγόντων που σχετίζονται με τη δυσλεξία χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση λογαριθμιστικής παλινδρόμησης. Το επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε σε p≤0,05.
Αποτελέσματα: Η εμφάνιση δυσλεξίας βρέθηκε να είναι λιγότερο συχνή στα κορίτσια σε σύγκριση με τα αγόρια (σχετικός λόγος [ΣΛ]=0,21, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [ΔΕ]: 0,04–0,98, p=0,05) και πιο συχνή στους αριστερόχειρες (ΣΛ=7,58, 95% ΔΕ: 1,01–62,5, p=0,05). Ακόμη, βρέθηκε ότι η αδυναμία συγκέντρωσης (ΣΛ=52,61, 95% ΔΕ: 7,88–351,1, p<0,001), οι διαταραχές έως 4 ετών στην άρθρωση-φωνολογία (ΣΛ=11,51, 95% ΔΕ: 1,01–130,73, p=0,05), το οικογενειακό ιστορικό δυσλεξίας (ΣΛ=35,68, 95% ΔΕ: 5,02–253,33, p=0,003) και το «μεσαίο» μορφωτικό επίπεδο του πατέρα αυξάνουν την πιθανότητα για δυσλεξία. Επιπρόσθετα, βρέθηκε ότι τα παιδιά των οποίων ο έλεγχος του σφιγκτήρα της κύστης τη νύκτα έγινε στην προβλεπόμενη ηλικία, είναι 82% λιγότερο πιθανό να έχουν δυσλεξία (p=0,043).
Συμπεράσματα: Εκτός από τους βιολογικούς παράγοντες, η παρούσα μελέτη καταδεικνύει ότι το φύλο, η αριστεροχειρία, το οικογενειακό ιστορικό και το μορφωτικό επίπεδο του πατέρα συσχετίζονται με τη δυσλεξία.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=223

Συνήθειες Τηλεθέασης Των Παιδιών Στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία

Βασιλικη Ματζιου, Ιωαννης Ζαχος, Ελενη Κλετσιου, Ελπιδα Γυμνοπουλου, Κωνσταντινος Τσουμακας

http://www.moro-blog.gr/wp-content/uploads/2010/08/TV_0912.jpg

Σκοπός: Tης μελέτης ήταν η διερεύνηση των συνηθειών τηλεθέασης των παιδιών κατά την παραμονή τους στο νοσοκομείο και στο σπίτι τους, καθώς και των παραγόντων που την επηρεάζουν. 

Υλικό-Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 546 παιδιά σχολικής ηλικίας, που νοσηλεύτηκαν σε δύο παιδιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας από τον Ιούλιο μέχρι το Δεκέμβριο του 2004. Η συλλογή των στοιχείων έγινε με τη χρήση δομημένης συνέντευξης.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των παιδιών ήταν 9 έτη και η μέση διάρκεια νοσηλείας τους 6,6 ημέρες. Από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι ο χρόνος τηλεθέασης των παιδιών στο νοσοκομείο ανερχόταν σε 3,8 ώρες την ημέρα, ενώ ο αντίστοιχος στο σπίτι ήταν 2,8 ώρες. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την τηλεθέαση ήταν η μεγάλη διάρκεια νοσηλείας, η ελεύθερη επιλογή προγράμματος, η ενοικίαση τηλεόρασης και η έλλειψη επισκέψεων από συγγενείς και φίλους στο νοσοκομείο (P<0,001).
Συμπεράσματα: Τα παιδιά, κατά τη νοσηλεία στο νοσοκομείο, παρακολουθούν περισσότερες ώρες τηλεόραση σε σχέση με το σπίτι τους και ως κυριότερο λόγο αναφέρουν την έλλειψη ενδιαφερόντων και εναλλακτικών τρόπων απασχόλησής τους.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=140

Σπασμοί Στην Παιδική Ηλικία: Επείγουσα Νοσηλευτική Αντιμετώπιση

http://www.real.gr/Files/Articles/Photo/550_334_30327.jpg

Κωνσταντινος Τσουμακας, Βασιλικη Ματζιου 

Περίληψη: Η άμεση και σωστή αντιμετώπιση των σπα σμών στην παιδική ηλικία είναι απόλυτα αναγκαία, ώστε να αποφευχθούν οι νευρολογικές βλάβες και ενδεχο μένως ο θάνατος. Η επιλογή του κατάλληλου αντισπασμωδικού εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα, την εύκολη και ασφαλή χορήγησή του, καθώς και από την πιθανή τοξικότητά του. Προτιμάται η ενδοφλέβια χορήγηση των φαρμάκων, γιατί έτσι εισέρχονται σε ικανοποιητικά επίπεδα στον εγκέφαλο. Η ενδαρτηριακή έγχυση αντενδείκνυται. Στα παιδιά που είναι δύσκολο να γίνει φλεβοκέντηση, συνιστάται η χορήγηση βενζοδιαζεπινών από το ορθό. Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα, όταν χορηγούνται σε υψηλές δόσεις, προκαλούν ανεπιθύμητες ενέργειες, ενώ τα υπνωτικά δεν έχουν θέση στην αντιμετώπιση των σπασμών. Ο νοσηλευτής οφείλει να γνωρίζει την αντιμετώπιση των σπασμών, όπως και τον τρόπο χορήγησης, τη δοσολογία και τις ανεπιθύμητες ενέργειες των αντιεπιληπτικών φαρμάκων. Οι γενικές οδηγίες σε περίπτωση αντιμετώπισης επεισοδίου σπασμών συνίστανται στη διατήρηση της ψυχραιμίας, στην παρακολούθηση της συμπεριφοράς του παιδιού, στην απομάκρυνση αντικειμένων που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό, στην τοποθέτηση του παιδιού σε πλάγια ή ημιπρηνή θέση για να διατηρηθούν ανοικτοί οι αεροφόροι οδοί και να αποφευχθεί η πνιγμονή, στον καθαρισμό του στόματος από εκκρίματα, στη μη χρησιμοποίηση βίαιων ή σκληρών αντικειμένων για τη διάνοιξη του στόματος και στη χορήγηση τουλάχιστον διαζεπάμης από το ορθό, αν οι σπασμοί διαρκούν περισσότερο από 5 min.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=110

Παιδιατρικός Πόνος: Η Νοσηλευτική Προσέγγιση Στα Ελληνικά Νοσοκομεία

http://www.moro-blog.gr/wp-content/uploads/2010/09/6a00d8341cd0c053ef00e54f30df1b8834-800wi.jpg

Βασιλικη Ματζιου, Ελενη Κλετσιου, Πετρος Γαλανης, Ευαγγελος Δουσης, Κωνσταντινος Τσουμακας, Σταυρος Λιβανιος

Εισαγωγή: Η διαχείριση του πόνου στα παιδιατρικά νοσοκομεία αποτελεί σημαντικό νοσηλευτικό πρόβλημα κυρίως λόγω του υποκειμενικού του χαρακτήρα, ο οποίος επηρεάζει τη στάση και τις απόψεις των μικρών ασθενών, των γονέων τους, αλλά και των νοσηλευτών για την αντιμετώπισή του.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των πρακτικών διαχείρισης του πόνου των παιδιών που εφαρμόζονται από τους νοσηλευτές στα ελληνικά νοσοκομεία.
Υλικό-Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 125 παιδιατρικοί νοσηλευτές οι οποίοι συμπλήρωσαν δομημένο ερωτηματολόγιο. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS 13.0 και στο επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας (a) 0,05.
Αποτελέσματα: Οι νοσηλευτές των χειρουργικών τμημάτων δήλωσαν σε ποσοστό 59,1% την ύπαρξη κλιμάκων αξιολόγησης του πόνου στο τμήμα τους, ενώ στα ΤΕΠ και στα παιδιατρικά τμήματα το ποσοστό αυτό ήταν 13,8% και 4,3% αντίστοιχα. Η χρήση επίσης των κλιμάκων ήταν συχνότερη στα χειρουργικά τμήματα σε σχέση με τα υπόλοιπα (x2=29,2, df=2, P>0,001). Το σύνολο σχεδόν των νοσηλευτών ανέφερε ότι τα παιδιά προετοιμάζονται πριν την παρέμβαση. Ακόμη, δήλωσαν ότι οι γονείς τους ήταν συχνότερα παρόντες κατά τη διάρκεια των επώδυνων παρεμβάσεων στα ΤΕΠ σε σχέση με τα παιδιατρικά και τα χειρουργικά τμήματα (x2=17,2, df=2, P>0,001). Η στάση των νοσηλευτών σχετικά με την αντιμετώπιση του πόνου διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και την εμπειρία του προσωπικού. Γραπτές οδηγίες για την αντιμετώπιση του πόνου στο σπίτι δίνονταν σε ποσοστό 80,8% στα ΤΕΠ (P>0,001), στα παιδιατρικά τμήματα μόλις 4,8% και στα χειρουργικά καθόλου.
Συμπεράσματα: Η διαχείριση του πόνου στη χώρα μας γίνεται με ανεπαρκή τρόπο και με σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα νοσηλευτικά τμήματα. Περαιτέρω προσπάθειες για τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου τρόπου διαχείρισης του παιδιατρικού πόνου είναι απαραίτητες.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=87

Πρώιμη Παιδική Τερηδόνα: Προσδιορισμός Των Παραγόντων Κινδύνου Και Αξιολόγηση Των Στρατηγικών Πρόληψης Για Νοσηλευτική Παρέμβαση

http://www.intelligentdental.com/wp-content/uploads/2011/09/iStock_000010294448XSmall.jpg

 

Jo-Ann Marrs, Sharon Trumbley, Gaurav Malik

Η πρώιμη παιδική τερηδόνα (ΠΠΤ) είναι η πιο κοινή χρόνια κατάσταση νόσου στην παιδική ηλικία και περιλαμβάνει την παρουσία ενός ή περισσοτέρων δοντιών σάπιων (βλαβών που έχουν ή δεν έχουν κοιλοποιηθεί), που λείπουν (που οφείλεται σε τερηδόνα), ή με σφραγίσματα σε παιδιά κάτω των 72 μηνών (Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής Οδοντιατρικής, 2010α). Η ΠΠΤ είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια που είναι αποτρέψιμη και απαιτεί την παρέμβαση του νοσηλευτή. Όταν τα δόντια αποχρωματίζονται και καταστρέφονται από την τερηδόνα, τα παιδιά μπορεί να είναι απρόθυμα να χαμογελούν, να έχουν δυσκολία στην ομιλία, να λείπουν από το σχολείο, ή να μην είναι σε θέση να εστιάσουν στις σπουδές τους λόγω του οδοντικού πόνου. Αυτό το άρθρο της «κατάστασης της επιστήμης" ανασκοπεί τη διεθνή βιβλιογραφία για τον προσδιορισμό των παραγόντων κινδύνου για ΠΠΤ, την αξιολόγηση των στρατηγικών πρόληψης, την εφαρμογή των εν λόγω πληροφοριών για την ενίσχυση της νοσηλευτικής πρακτικής. Χρησιμοποιήθηκαν μηχανογραφημένες αναζητήσεις από το MEDLINE, το CINAHL, και τη Βιβλιοθήκη Cochrane.

link:http://www.pediatricnursing.net/ce/2013/article37009015.pdf

Εξελίξεις Και Προοπτικές Στο Βρογχικό Άσθμα

http://kids.discovery.com/img/images/asthma-attacks-400.jpg

Μ. Εμποριαδου, Λ. Δαμιανιδου

 Περίληψη: Παλαιότερα, για το βρογχικό άσθμα ενοχοποιείτο ο βρογχόσπασμος (βρογχική υπεραντιδραστικότητα), ως μοναδικός παθογενετικός μηχανισμός, ενώ σήμερα, ενοχοποιούνται δύο μηχανισμοί, ο βρογχόσπασμος και η φλεγμονή. Η φλεγμονή είναι το αποτέλεσμα της ανισορροπίας μεταξύ της Th1 (προστασία από την ατοπία) και της Th2 (προδιάθεση για ατοπία ή άσθμα) ανοσιακής απάντησης. Σήμερα, μεγάλη έμφαση δίνεται στην Υπόθεση της Υγιεινής, που τονίζει τον πιθανό προστατευτικό ρόλος της πρώιμης έκθεσης σε μικροβιακό υλικό (ενδοτοξίνες). Στον όρο βρογχικό άσθμα ως κλινικό σύνδρομο περιλαμβάνονται 3 φαινότυποι εκπνευστικής συρίττουσας αναπνοής, με διαφορετική ηλικιακή αναπνοή. Η θεραπευτική έμφαση στο βρογχικό άσθμα έχει διαφοροποιηθεί και φάρμακα πρώτης γραμμής αποτελούν τα εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή. Οι νεότεροι β-2 διεγέρτες μακράς δράσης δε συνιστώνται ως μονοθεραπεία και συνδυάζονται πάντα με εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή. 

Link: http://www.paediatriki.gr/data/issue3/02-Emboiadou.pdf

Η Επίδραση Του Παθητικού Καπνίσματος Στην Ανάπτυξη Καρδιαγγειακών Παθήσεων Στα Παιδιά

http://www.myreview.gr/reviewsgallery/1557/bg_HQY5xLr5dLDzQgst5.jpg

 

Θεοδοσιος Σταυριανοπουλος, Ουρανια Γκουρβελου, Μαρια Παπαδημητριου

Εισαγωγή: Το παθητικό κάπνισμα (ΠΚ) οδηγεί σε αυξανόμενη συχνότητα καρδιαγγειακών παθήσεων που αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου τουλάχιστον κατά 20%. Μελέτες έδειξαν ότι το ΠΚ στους μη καπνιστές ενήλικες θέτει σε κίνδυνο την υγεία τους ανεξάρτητα από το χρόνο έκθεσης.

Σκοπός: Η παρουσίαση της σχέσης μεταξύ του παθητικού καπνίσματος και των καρδιαγγειακών παθήσεων στα παιδιά.

Υλικό και Μέθοδος: Έγινε αναζήτηση σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων (Medline, Cochrane, EMBASE, CINAHL) από τον Αύγουστο έως το Νοέμβριο του 2010 για ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας, ενώ πραγματοποιήθηκε και χειροδιαλογή βιβλίων, άρθρων και μελετών από βιβλιοθήκες. Οι λέξεις-κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν σε συνδυασμό ήταν: «παθητικό κάπνισμα», «παιδιά», «καρδιαγγειακές παθήσεις». Αποτελέσματα: Τα παιδιά που εκτίθενται στo ΠΚ είναι πιθανότερο να είναι υπέρβαρα και παχύσαρκα, ιδιαίτερα όταν εκτίθενται κατά τη διάρκεια των πρώτων τριών ετών της ζωής τους. Το ΠΚ συνδέεται με την επιδείνωση του λιπιδαιμικού προφίλ αίματος στα παιδιά και με ιδιαίτερα χαμηλή λιποπρωτεΐνη υψηλής πυκνότητας που είναι συχνό εύρημα στις περισσότερες μελέτες. Το ΠΚ φαίνεται να έχει επιπτώσεις άμεσα στην ενδοθηλιακή λειτουργία (αυξημένη καταστροφή του ενδοθηλίου) στα παιδιά μέσω μιας δοσοεξαρτώμενης μείωσης της βιοδιαθεσιμότητας του νιτρικού οξειδίου.

Συμπεράσματα: Το ΠΚ στα παιδιά συνδέεται με την επιδείνωση της αγγειακής λειτουργίας και του λιπιδαιμικού προφίλ (αυξημένες τιμές ολικής χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων, HDL-χοληστερίνης και LDL-χοληστερίνης). Όμως, τα στοιχεία για το κάπνισμα της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθώς και για το παθητικό κάπνισμα μετά τη γέννηση, είναι ακόμη ασαφή, κυρίως λόγω των περιορισμών στο σχεδιασμό των ερευνητικών μελετών.

link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=287

Απόψεις Φαρμακευτικής Αγωγής Της Οξείας Βρογχιολίτιδας Στο Βορειοελλαδικό Χώρο

http://www.in2life.gr/dm_pictures/paidikes_arwsties_600_178789_999521.jpg

Α. Χαϊδοπουλου, Μ. Κουγιουμτσιδου, Χ. Μαγνησαλη, Α. Βακαλος, Μ. Παναγιωτιδου, Κ. Μουγκρας, Μ. Εμποριαδου

Περίληψη: Η αντιμετώπιση της οξείας βρογχιολίτιδας εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα ζητήματα της καθημερινής παιδιατρικής πράξης. Στη διχογνωμία που υπάρχει στον ορισμό της βρογχιολίτιδας οφείλεται η σύγχηση σχετικά με την αποτελεσματικότητα των διαφόρων φαρμακευτικών παρεμβάσεων που οδηγεί σε μεγάλες αποκλίσεις στην αντιμετώπισή της. Ο σκοπός της μελέτης μας ήταν να διερευνήσει τις απόψεις των γιατρών της Βόρειας Ελλάδας για την αντιμετώπιση της Οξείας Βρογχιολίτιδας (ΟΒ) στα πλαίσια καθιερωμένης ετήσιας ημερίδας της παιδιατρικής κλινικής. Μελετήθηκαν ερωτηματολόγια που επικεντρώνουν στον τρόπο και την συχνότητα χορήγησης συγκεκριμένων φαρμακευτικών ουσιών σε ασθενείς με ΟΒ. Τ φάρμακαι για τους μεν εξωτερικούς ασθενείς ήταν σαλβουταμόλη, βρωμιούχο ιπρατρόπιο, στεροειδή εισπνεόμενα, στεροειδή από το στόμα, αντιβιοτικά, αμινοφυλλίνη και βιμπαβιρίνη. Το συχνότερα χορηγούμενο φάρμακο σε έξω-και ενδονοσοκομειακούς ασθενείς ήταν η σαλβουταμόλη (66% και 73% αντίστοιχα) και ακολουθούσαν τα εισπνεόμενα στεροειδή και το βρωμιούχο ιπρατρόπιο. Βρέθηκε οτι σε ποσοστό 41% χορηγούνται εισπνεόμενα στεροειδή και στο 13% στεροειδή από το στόμα σε κάθε ασθενή που νοσηλεύονταν με ΟΒ. Η δική μας μελέτη που πραγματοποιήθηκε πριν τη δημοσίευση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΜΟΦΩΝΙΑΣ για την αντιμετώπιση της οξείας βρογχιολίτιδας αντανακλά τις αποκλίσεις στην αντιμετώπιση της ΟΒ που παρατηρείται παγκοσμίως. Ίσως θα ήταν σκόπιμη η διενέργεια ανάλογης μελέτης σήμερα προκειμένου να εκτιμηθεί εάν οι παιδίατροι γνωρίζουν και κατά πόσον ακολουθούν την συγκεκριμένη οδηγία.

Link: http://www.paediatriki.gr/data/issue3/03_xaidopoulou.pdf

Αξιολόγηση Των Πηγών Και Της Συχνότητας Έκθεσης Στο Παθητικό Κάπνισμα Κατά Την Περίοδο Της Εγκυμοσύνης

http://db3.stb.s-msn.com/i/85/B09261AB7B536B3D3E09FEF5F4D.jpg

 

Ιωαννα Καθαρου, Ευριδικη Πατελαρου, Μανολης Κογεβινας

Η έκθεση των μη καπνιστών στο παθητικό κάπνισμα έχει συσχετιστεί με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Η έκθεση στο παθητικό κάπνισμα την περίοδο της εγκυμοσύνης έχει συσχετιστεί με τη γέννηση λιποβαρούς νεογνού, με την αυτόματη αποβολή, με την εκδήλωση αναπνευστικής νοσηρότητας στη βρεφική ζωή και με το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου.

Σκοπός: Ο προσδιορισμός του επιπολασμού του παθητικού καπνίσματος κατά τη διάρκεια της κύησης καθώς και η αξιολόγηση της ποιοτικής (πηγές έκθεσης) και της ποσοτικής (συχνότητα) έκθεσης των εγκύων στο παθητικό κάπνισμα. Υλικό-Μέθοδος: Προσεγγίστηκαν 156 έγκυες, μη καπνίστριες που επισκέφθηκαν τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ), Ηράκλειο, στο διάστημα Ιουλίου−Σεπτεμβρίου 2004. Το 82% των γυναικών που προσεγγίστηκαν απάντησαν σε ένα δομημένο ερωτηματολόγιο. Συλλέχθηκαν δεδομένα σχετικά με την έκθεση των εγκύων σε τέσσερις πιθανές πηγές έκθεσης (σύντροφος, κοινωνικός περίγυρος, εργασία καθώς και ΙΧ οχήματα και χώροι εστίασης) κατά τη διάρκεια των 3 προηγούμενων ημερών από την πραγματοποίηση της συνέντευξης.

Αποτελέσματα: Από τις 128 γυναίκες του τελικού δείγματος που συμμετείχαν στη μελέτη (μέση ηλικία 27 ετών), μόνο 1 ανέφερε ότι δεν ήταν εκτεθειμένη στο παθητικό κάπνισμα. Με εξαίρεση δύο γυναίκες, οι υπόλοιπες ήταν παντρεμένες, 46% ήταν απόφοιτες Λυκείου, 56% δεν εργάζονταν τη στιγμή που ρωτήθηκαν ενώ το 33% των εργαζομένων δήλωσαν μη χειρονακτική εργασιακή απασχόληση. Ο επιπολασμός του παθητικού καπνίσματος υπολογίστηκε 55% από το σύντροφο στο σπίτι, 91% από άλλους καπνιστές στο σπίτι, 75% από καπνιστές στον εργασιακό χώρο και 80% λόγω παραμονής σε χώρους εστίασης και ΙΧ οχήματα. Μία γυναίκα δήλωσε έκθεση σε μία μόνο πηγή, ενώ το 41% των γυναικών του δείγματος ήταν εκτεθειμένες σε τρεις πηγές.

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την εξαιρετικά υψηλή έκθεση στο παθητικό κάπνισμα των εγκύων γυναικών στην Κρήτη. Η διερεύνηση του παθητικού καπνίσματος είναι αναγκαίο να λαμβάνει υπόψη όλες τις πιθανές πηγές έκθεσης των εγκύων, εκτός από αυτή που γίνεται στο σπίτι.

link:http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=190

Διερεύνηση Των Παραγόντων Που Επηρεάζουν Την Αυτοεκτίμηση Παιδιών Με Νεανικό Διαβήτη

Ευφροσυνη Βλαχιωτη, Βασιλικη Ματζιου, Κωνσταντινος Τσουμακας, Λελα Σταμογιάννου, Σταματινα Πριφτη, Ευαγγελος Δουσης

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEuKhmBis0bFWiUG2oegKN7SxEcnV9SdYjtEs8FiDZugY-sdYBpw7M0yz4y90rh_PpfurDQAcSgaAQetZsV7SzcCyjRLjYW8zmTtcD1j9ZRveOSueDW9XGDbjPb-Tcaa9DKSIfLga_13w/s320/diabitis_165512806.jpg

 Ο νεανικός διαβήτης είναι μια χρόνια ασθένεια που έχει εξελικτική πορεία και επηρεάζει όλα τα επίπεδα της ζωής του ατόμου: οργανικό, γνωσιακό, ψυχικό, οικογενειακό, κοινωνικό, δημιουργώντας συμπτώματα ανεπάρκειας, διαφορετικότητας, κατάθλιψης, διατροφικών διαταραχών, ενοχής και χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Σκοπός: Η αξιολόγηση της αυτοεκτίμησης παιδιών με νεανικό διαβήτη καθώς και των παραγόντων που πιθανόν να την επηρεάζουν.
Υλικό-Μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 144 παιδιά ηλικίας 7–15 ετών που παρακολουθούνται στο Διαβητολογικό Κέντρο Παιδ/κού Νοσοκομείου των Αθηνών. Η συλλογή των στοιχείων έγινε με δομημένο ερωτηματολόγιο που αποτελείται από δημογραφικά, σωματομετρικά και νοσολογικά χαρακτηριστικά των παιδιών και την κλίμακα αυτοεκτίμησης Culture-Free: Self Esteem Ιnventory for Children, μαζί με υποκλίμακα ψεύδους,1 από το Δεκέμβριο του 2006 ως τον Ιούνιο του 2007. Για την πραγματοποίηση της μελέτης δόθηκε άδεια από το Επιστημονικό Συμβούλιο του νοσοκομείου. Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων έγινε με το στατιστικό πρόγραμμα SPSS for Windows (version 15).
Αποτέλεσμα: Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, τα παιδιά δεν παρουσίαζαν χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω της ασθένειάς τους και το σκορ της κλίμακας αυτοεκτίμησης ήταν 21 με μέγιστη τιμή το 25. Ο βαθμός αυτοεκτίμησης στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια της μελέτης ήταν χαμηλότερος (20,94/21,18), αντίστοιχα. Ο συντελεστής συσχέτισης του Spearman (rs), έδειξε ότι όσο αυξάνεται η ηλικία, ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) και η τιμή ΗΒΑ1 τόσο μειώνεται η αυτοεκτίμηση (rs=–0,40/rs=–0,10/rs=–0,04), αντίστοιχα. Επίσης, όσο αυξάνεται ο χρόνος άθλησης την εβδομάδα (rs=0,08), η εκπαίδευση των γονέων και η συμμετοχή τους στο πρόγραμμα θεραπείας, τόσο αυξάνεται η αυτοεκτίμηση (rs=0,04) και για τους δύο ελέγχους.
Συμπεράσματα: Η αυτοεκτίμηση του μελετώμενου πληθυσμού επηρεάζεται από το φύλο και όχι από τη νόσο και την ηλικία έναρξης της νόσου. Βρέθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ αυτοεκτίμησης και του χρόνου άθλησης την εβδομάδα, επιπέδου εκπαίδευσης γονέων και συμμετοχή τους στη θεραπεία και αρνητική συσχέτιση μεταξύ αυτοεκτίμησης και ηλικίας, δείκτη μάζας σώματος και γλυκαιμικού ελέγχου (HBA1). Η έγκαιρη αναγνώριση των παραγόντων εκείνων που επηρεάζουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών και η αξιολόγηση των αρνητικών επιπτώσεων στην προσωπική, κοινωνική τους ζωή και στη διαχείριση της ασθένειας θα συμβάλει στην ισορροπία μεταξύ καλά ελεγχόμενου διαβήτη και ψυχικής υγείας.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=61

Βακτηριακές Λοιμώξεις Ανοσοκατασταλμένων Παιδιών Με Κακοήθεια

http://www.un.org/News/dh/photos/large/2012/May/05-08-2012believeaids.jpg

 

Β. Σιδη-Φραγκανδρεα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Οι βακτηριακές λοιμώξεις των παιδιατρικών ασθενών με αιματολογική κακοήθεια ή συμπαγείς όγκους εμφανίζουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά λόγω: α) της συνυπάρχουσας ανοσοκαταστολής από την ίδια την νόσο ή τη θεραπεία (χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπευτικοί παράγοντες ή κορτικοστεροειδή και ακτινοθεραπεία) β) των άτυπων κλινικών ευρημάτων που καθυστερούν τη σαφή διάγνωση της λοίμωξης και γ) της ταχείας εξέλιξης της λοίμωξης λόγω των μειονεκτικών αμυντικών μηχανισμών.

link: http://www.paediatriki.gr/data/issue4/15-Sidi.pdf