Ο Ρόλος Της Πρόληψης Στην Αντιμετώπιση Εγκαυμάτων Της Παιδικής Ηλικίας

http://www.flashnews.gr/Image.ashx?fid=45301&w=300&h=300&q=80

Φωτιος Γ. Δεμερτζης

Τα ατυχήματα είναι η πρώτη αιτία θνησιμότητας των παιδιών και η δεύτερη αιτία νοσηρότητας μετά απο τις λοιμώξεις. Ο όρος ατύχημα σημαίνει συμβάν που οφείλεται σε έλλειψη τύχης. Σήμερα πιστεύουμε πως τις περισσότερες φορές το ατύχημα οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος, σε αμέλεια ή σε περιφρόνηση του κινδύνου. Αποτελούν σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας γιατί αφορούν το νεανικό και υγιή πληθυσμό της χώρας. Τα εγκάυματα αποτελούν μία από τις κυριότερες και σοβαρότερες κατηγορίες ατυχημάτων των παιδιών. Στα παιδιά ηλικίας εώς 15 ετών αποτελούν την τρίτη αιτία θνησιμότητας, μετά τα τροχαία ατυχήματα και τους πνιγμούς, στις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Link: http://www.isth.gr/images/uploads/02-2-DEMERTZHS.pdf

Σχέση Παιδικής Κακοποίησης Και Παραμέλησης Με Αλεξιθυμία Και Προβλήματα Υγείας Σε Φοιτητές Πανεπιστημίου

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpxlMFxin9rgfq06kAsG8B8Gv4x4hbXgt4Rfz5rplbfTNfXQ9Sx7yJ6-s83ChBzS_kFHrc6uonb85uNfMXdOxnhbqeu6D61ZTl8EO18t0F8oGeoBDBRIVgjwu56-AhRRaRWZne8Sr-Gc_d/s320/child-abuse.jpg

Ιωαννης Βελικης, Τανια Αναγνωστοπουλου, Αννα Μαστορακου, Σοφια Τριλιβα, Μαιρη Γκουβα

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ της σωματικής/συναισθηματικής/σεξουαλικής κακοποίησης ή/και της παραμέλησης στην πατρική οικογένεια με την ύπαρξη αλεξιθυμίας, αυτοκτονικού ιδεασμού και προβλημάτων υγείας της νεαρής ενήλικης ζωής σε ένα δείγμα φοιτητών πανεπιστημίου.
Υλικό-Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν 352 φοιτητές δύο ελληνικών πανεπιστημίων με μέσο όρο ηλικίας 21,7 έτη (γυναίκες 71%). Χρησιμοποιήθηκε το προσαρμοσμένο στα ελληνικά ερωτηματολόγιο αλεξιθυμίας (TAS-20) και 4 ερωτηματολόγια αυτο-αναφοράς σχετικά με ιστορικό κακοποίησης/παραμέλησης στην πατρική οικογένεια, συμπτωμάτων υγείας και αυτοκτονικότητας.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι 12% του δείγματος ανέφερε σεξουαλική κακοποίηση, 37% αυτοκτονικό ιδεασμό και 31% >2 παθολογικά σωματικά συμπτώματα. Η ιεραρχική ανάλυση συστάδων χρησιμοποιήθηκε για να ομαδοποιήσει το δείγμα σε δύο ομάδες: (α) φοιτητές που ανέφεραν τουλάχιστον έναν παράγοντα σοβαρής οικογενειακής δυσλειτουργίας, και (β) φοιτητές που δεν ανέφεραν σοβαρή δυσλειτουργία. Η πρώτη ομάδα ανέφερε περισσότερα προβλήματα, μεγαλύτερο αυτοκτονικό ιδεασμό και υψηλότερες τιμές στην ανικανότητα να αναγνωρίζει συναισθήματα. Η σωματική κακοποίηση και ο εξωτερικός προσανατολισμός δε συσχετίστηκε με προβλήματα υγείας ή αυτοκτονικό ιδεασμό στην ενηλικίωση.
Συμπεράσματα:Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι οι φοιτητές που βίωσαν μία ή περισσότερες μορφές κακοποίησης και παραμέλησης, τείνουν να εμφανίζουν προβλήματα στην αναγνώριση και την έκφραση συναισθημάτων και να παρουσιάζουν σε μεγαλύτερο ποσοστό προβλήματα υγείας και αυτοκτονικού ιδεασμού στην ενηλικίωση.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=50

Νοσηλευτικές Παρεμβάσεις Για Τη Μείωση Της Συχνότητας Αποικισμού Του Ανθεκτικού Στη Βανκομυκίνη Εντερόκοκκου (VRE) Σε Νοσηλευόμενα Παιδιά

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSEzy7MmUFzxlPa6Xiji_Dn_k2hHzrKMkGHqayM8BFe8rzMeldNyWG9OR7kgjLN1qsHuHxa45W4My4V11UGeXFEkpGECSChe2iOZYKg-3Go8Np3TDWWPGFCIsgsoXLJ1P9ICHCLmJ_XOJU/s1600/Mikrovio1.jpg

 

Ευαγγελος Δουσης, Βασιλικη Ματζιου

Εισαγωγή: Πολλές προσπάθειες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση των νοσοκομειακών λοιμώξεων που οφείλονται σε εντερόκοκκο ανθεκτικό στη βανκομυκίνη (VRE) με την εφαρμογή ομαδοποιημένων νοσηλευτικών παρεμβάσεων στην ευαίσθητη ομάδα των νοσηλευόμενων παιδιών.

Σκοπός: Η συστηματική ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας σχετικά με την εφαρμογή συμπεριφορικών ομαδοποιημένων παρεμβάσεων για τη μείωση της συχνότητας του VRE αποικισμού/λοίμωξης στα νοσηλευόμενα παιδιά.

Υλικό και Μέθοδος: Βιβλιογραφική αναζήτηση σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων (Medline/PubMed,Cinahl, Scopus, HEAL Link) και κριτική ανάλυση των ανευρεθέντων σχετικών άρθρων για τα έτη 1996−2011. Οι όροι του Medical Subject Headings και οι λέξεις-κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν είναι οι εξής: “VRE”, “vancomycin resistant enterococcus”, “vancomycin resistant enterococcus and children”, “VRE and children”, “VRE colonization and children”, “VRE infection and children”. Έγινε διερεύνηση μεταξύ 5.988 μελετών από τις διεθνείς βάσεις δεδομένων, από τις οποίες οι 15, μετά από ποιοτική αξιολόγηση, πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής στην παρούσα μελέτη. Τα κριτήρια εισαγωγής ήταν: (α) Η μελέτη να είναι στην αγγλική γλώσσα και δημοσιευμένη σε ένα περιοδικό με σύστημα αξιολόγησης των άρθρων από ειδικούς, (β) να αφορά σε νοσηλευόμενα σε νοσοκομείο παιδιά και (γ) να έχει σαφή μεθοδολογία και αποτελέσματα. Μια κλίμακα εκτίμησης της ποιότητας χρησιμοποιήθηκε για να εκτιμήσει την ποιότητα των μελετών.

Αποτελέσματα: Ποσοστό 20% αφορούσε σε μη τυχαιοποιημένες μελέτες με ομάδα ελέγχου και συγκέντρωσαν βαθμολογία ≥ 60%. Σε αυτές αναφέρεται σημαντική μείωση ή εκρίζωση του VRE, με την εφαρμογή των ομαδοποιημένων νοσηλευτικών παρεμβάσεων. Οι συμπεριφορικές παρεμβάσεις που ακολουθήθηκαν σε αυτές τις μελέτες ήταν η εκπαίδευση και η δημιουργία διεπιστημονικής ομάδας. Στο 66,7% των μελετών εφαρμόστηκαν πέντε νοσηλευτικές παρεμβάσεις για τη μείωση της εξάπλωσης του αποικισμού.

link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=275

Ψυχολογικές Αντιδράσεις Των Γονιών, Όταν Το Παιδί Τους Νοσεί Από Ψυχική Ασθένεια

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4ZPEjt4HSLZ7BwQwcgvbjtuJZCG4GeDJ-DljB6Zr9CxYbk6WrJtO4qeqF9UeCnd1pAmmjCo5-vgQWibpleeSdAyGp27d1OxgGazbI2wlQirutd5nSMha34p1BePk3o7rSrcJf8bSZgqI/s400/CC44CB5B3EEABBEB38863FE51C4B.jpg

Ευγενια Δαρμη

Περίληψη: Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να ευαισθητοποιήσει τους νοσηλευτές στις βασικές αντιδράσεις των γονιών, όταν το παιδί τους νοσεί από ψυχική ασθένεια. Πιο συγκεκριμένα, το θέμα της βιβλιογραφικής αυτής ανασκόπησης είναι οι ψυχολογικές, ατομικές και διαπροσωπικές διεργασίες στους γονείς των ψυχικά ασθενών, όταν η ψυχική αρρώστια κάνει την εμφάνισή της. Ειδική αναφορά γίνεται στις διάφορες φάσεις του βιώματος της οικογένειας και αναλύεται το περιγραφόμενο βίωμα των υγιών συγγενών με βάση τη θεωρία του stress, της κρίσης και του θρήνου. Φαίνεται ότι η αναγνώριση και η παραδοχή της πραγματικότητας της ψυχικής ασθένειας δεν γίνεται αυτόματα με την ανακοίνωση της διάγνωσης, αλλά η οικογένεια εισέρχεται σε μια μακρά περίοδο κρίσης, κατά την οποία θρηνεί τις απώλειες που επιφέρει η αρρώστια και προσπαθεί να κατανοήσει τις αιτίες που την προκάλεσαν και να πληροφορηθεί για την πρόγνωσή της. Οι έρευνες που αφορούν στην επιβάρυνση των συγγενών του ψυχικά ασθενούς περιγράφουν τους πολύ σημαντικούς στρεσογόνους παράγοντες που αντιμετωπίζουν και τις στρατηγικές που κινητοποιούν για την αντιμετώπισή τους. Τέλος, επιχειρείται να ενταχθούν οι ατομικές αυτές διεργασίες στο συστημικό πλαίσιο της οικογένειας και προτείνονται υποστηρικτικές παρεμβάσεις, που μπορούν να εφαρμόσουν ειδικά εκπαιδευμένοι νοσηλευτές ψυχικής υγείας με στόχο την οικογένεια του ψυχικά πάσχοντα.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=123

Η Κατάθλιψη Και Η Ποιότητα Ζωής Που Σχετίζεται Με Την Υγεία Μετά Το Εξιτήριο Και Οι Συναφείς Παράγοντες Σε Ασθενείς Με Καρκίνο Της Παιδικής Ηλικίας Στην Ιαπωνία

http://www.healthnews.com/resources/images/child%20crying.jpg?mw=566&fh=300&oext=png

Rie Wakimizu, Noriko Hiraga, Kayuri Furuya, Takashi Fukushima, Masahiro Tsuchida, Kazutoshi Koike, Terumi Yamamoto

Περίληψη: Εντοπίσαμε την επικράτηση της κατάθλιψης και την ποιότητα ζωής (ΠΖ) των παιδιών στην Ιαπωνία με καρκίνο της παιδικής ηλικίας μετά το εξιτήριο χρησιμοποιώντας την κλίμακα αυτό- αξιολόγησης κατάθλιψης  Birleson (DSRS-C) και την Παιδιατρική Ποιότητα Ζωής Αποθεμάτων (PedsQL). Τα άτομα ήταν 118 φροντιστές που μεγάλωσαν τα παιδιά ηλικίας 2-18 ετών με καρκίνο παιδικής ηλικίας. Τα άτομα έμεναν σε προαστιακές περιοχές της Ιαπωνίας και μετά από την έξοδο τους από το νοσοκομείο. Η πολλαπλή ανάλυση παλινδρόμησης των δεδομένων που συλλέγονται από 105 ερωτηθέντες αποκάλυψε ότι οι χαμηλότερες βαθμολογίες PedsQL συσχετίζονται με περισσότερα προβλήματα στη ζωή στο σχολείο και στο σπίτι, αυξημένη συχνότητα των επισκέψεων στο νοσοκομείο, μικρότερη συνεργασία μέσα στην οικογένεια, και υψηλότερο DSRS-C στα αποτελέσματα. Για να εξασφαλιστεί η ΠΖ των παιδιών με καρκίνο της παιδικής ηλικίας, στα εξωτερικά ιατρεία νοσηλευτές πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά να προσαρμοστούν ψυχοκοινωνικά μετά το εξιτήριο, να γίνεται περιοδικός έλεγχος των  παιδιών κατά τη διάρκεια της εξωνοσοκομειακής θεραπείας χρησιμοποιώντας μέσα όπως το DSRS-C, και να διεξάγουν προληπτικές παρεμβάσεις για τα παιδιά που ικανοποιούν τα κριτήρια επιλογής και τις οικογένειές τους πριν από τις διαταραχές της προσαρμογής και να προσφέρουν ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε συνεργασία με μια διεπιστημονική ομάδα περίθαλψης.

Link:http://www.biosciencetrends.com/action/downloaddoc.php?docid=478

Χαρτογράφηση Της Λογοτεχνίας Της Παιδιατρικής Νοσηλευτικής



http://1.bp.blogspot.com/_JFcJpjvkqSE/ TJk0VX4MyDI/AAAAAAAAAGY/mFQxcuiYbRY/s400/DSC00252.JPG
mFQxcuiYbRY/s400/DSC00252.JPG

 

Mary K. Taylor

Ιστορικό: Οι παιδιατρικές νοσηλεύτριες εργάζονται σε ένα διεπιστημονικό πεδίο και αντιμετωπίζουν τις  ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις σε χρόνο και γνώσεις. Εργαλεία επιλογής για τους βιβλιοθηκονόμους που υπηρετούν σε αυτή την ομάδα είναι διαθέσιμα, αλλά μόνο μία βιβλιομετρική ανάλυση εξέτασε τις αναφορές για την ενίσχυση της ανάπτυξης της συλλογής.

 Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε το πρωτόκολλο του '' Νοσηλευτικού Έργου Χαρτογράφηση της Λογοτεχνίας ''. Τρία περιοδικά πηγών επιλέχθηκαν, καθώς και διεξήχθη μια ανάλυση  παραπομπών άρθρων από το 1998 έως το 2000.

Αποτελέσματα: Ταξινομήθηκε η συχνότητα των παραπομπών του περιοδικού, καθώς και δημιουργήθηκε ένας κατάλογος με τα πιο συχνά αναφερόμενα περιοδικά. Λίγο πάνω από το 1% των αναφερόμενων περιοδικών δημιούργησε  το 33% των αναφορών. Το PubMed/MEDLINE, το Science Citation Index, και το Social Sciences Citation Index παρείχαν την πιο ολοκληρωμένη κάλυψη ευρετηρίασης όλων των τύπων των περιοδικών, ενώ το CINAHL παρείχε την πιο ολοκληρωμένη κάλυψη περιοδικών της νοσηλευτικής. Τα βιβλία ήταν η δεύτερη πιο συχνά αναφερόμενη μορφή.

Συμπεράσματα: Η ανάλυση των παραπομπών των άρθρων των περιοδικών από περιοδικά  παιδιατρικής νοσηλευτικής μπορεί να είναι χρήσιμη στην επιλογή περιοδικών για τις βιβλιοθήκες που εξυπηρετούν παιδιατρικούς νοσηλευτές και αυτούς που διεξάγουν έρευνα  πάνω στην παιδιατρική νοσηλευτική. Οι βιβλιοθηκονόμοι θα πρέπει να εξετάσουν την προσθήκη ευρετηρίων στη συλλογή τους, εκτός από το PubMed / MEDLINE, για να έχουν πρόσβαση σε ένα ευρύ φάσμα περιοδικών χρήσιμα σε αυτήν την ειδικότητα.

link:http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1463034/pdf/i1536-5050-094-02S-0128.pdf

Φροντίδα Στοματικής Υγιεινής Στην Παιδιατρική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας: Προτάσεις Πρακτικής

http://www.best-dentist-dentistry.com/wp-content/uploads/2012/02/Oral-health-for-children.jpg

Lisa Johnstone, Deb Spence, Jane Koziol-McLain

Η στοματική υγιεινή επηρεάζει σημαντικά το να είναι καλά τα παιδιά. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της εντατικής και κρίσιμης νοσηλευτικής φροντίδας, διότι τα διασωληνωμένα παιδιά και τα παιδιά με αναπνευστήρα στην Παιδιατρική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΠΜΕΘ) εξαρτώνται από την ομάδα της υγειονομικής περίθαλψης για να έρθουν κοντά στις καθημερινές βασικές ανάγκες τους. Δεκατέσσερα άρθρα αναγνωρίστηκαν ότι είναι σχετικά με την παιδιατρικά στοματική φροντίδα στην ΠΜΕΘ. Τα άρθρα αυτά στη συνέχεια εκτιμήθηκαν, και έτσι αναπτύχθηκε ένας οδηγός για τη στοματική υγιεινή στην ΠΜΕΘ. Έρευνα έδειξε τη σχέση ανάμεσα στην κακή στοματική υγιεινή σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) και στην αύξηση της οδοντικής πλάκας, τον αποικισμό των βακτηρίων στο στοματοφάρυγγα, και στα υψηλότερα ποσοστά νοσοκομειακών μολύνσεων, ιδιαίτερα της πνευμονίας που οφείλεται σε αναπνευστήρα. Έρευνα και ένας τοπικός, άτυπος έλεγχος έδειξε ότι η παροχή φροντίδας της στοματικής υγιεινής σε παιδιά στην ΠΜΕΘ διέφερε σημαντικά και ήταν συχνά ανεπαρκής. Τα παιδιά στην ΠΜΕΘ χρειάζονται τα στόματά τους να αξιολογούνται τακτικά και να καθαρίζονται. Η διατήρηση συνεπών, τακτικών, και τυποποιημένων πρακτικών υγιεινής του στόματος στην ΠΜΕΘ θα θέσει επίσης ένα παράδειγμα για τα παιδιά και τις οικογένειές τους, ενθαρρύνοντάς τους και διδάσκοντάς τους τη δια βίου σημασία της στοματικής υγιεινής.

Link:http://www.pediatricnursing.net/ce/2012/article36085096.pdf

Μέτρηση Της Ικανοποίησης Από Τις Παρεχόμενες Υπηρεσίες Υγείας Σε Παιδιατρικό Νοσοκομείο Της Αττικής

http://www.stoke.nhs.uk/images/gallery/children_young_peoplew380.jpg?1221556393

Β. Παπαγιαννοπουλου, Γ. Πιερρακος, Μ. Σαρρης, Γ. Υφαντοπουλος

Σκοπός: Η μέτρηση της ικανοποίησης των χρηστών παιδιατρικού νοσοκομείου της Αττικής από τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας.
Υλικό- Μέθοδος: Για την αξιολόγηση της ικανοποίησης των χρηστών των υπηρεσιών του νοσοκομείου επιλέχθηκε ένα δείγμα 1000 ατόμων, με τη μέθοδο της στρωματοποιημένης τυχαίας δειγματοληψίας. Ειδικότερα, οι συνοδοί των παιδιών κλήθηκαν να υποδείξουν την ικανοποίησή τους αφενός από την ποιότητα των διαδικασιών εισαγωγής των ασθενών στο νοσοκομείο και αφετέρου από το προσωπικό του νοσοκομείου (ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό). Η ικανοποίηση μετρήθηκε με τη χρήση της πεντάβαθμης κλίμακας Likert, στην οποία το 1 αντιπροσώπευε το «καθόλου ικανοποιημένος» και το 5 το «απόλυτα ικανοποιημένος». Παράλληλα, υποβλήθηκε μια ανοικτή ερώτηση, προκειμένου να καταγραφεί η γενικότερη άποψη των χρηστών για τις υπηρεσίες του νοσοκομείου. Τα ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν, με τη μέθοδο της προσωπικής συνέντευξης, κατά την περίοδο Ιανουαρίου–Μαρτίου 2004.
Αποτελέσματα: Το ποσοστό ανταπόκρισης των ερωτηθέντων διαμορφώθηκε στο 70%. Συνολικά, το 45,2% των συνοδών έμεινε πολύ έως απόλυτα ικανοποιημένο από την ενημέρωση που τους παρείχε το νοσοκομείο. Επιπρόσθετα, το 49% των συνοδών δήλωσε πολύ ικανοποιημένο από την ταχύτητα στις διαδικασίες εισαγωγής, ενώ 150 συνολικά συνοδοί δεν έμειναν καθόλου ικανοποιημένοι από την ταχύτητα εισαγωγής. Ποσοστό 54,3% εμφανίστηκε πολύ έως απόλυτα ικανοποιημένο από την ευγένεια του προσωπικού, ενώ μόλις το 2,1% είχε παράπονα από τη γενικότερη συμπεριφορά του. Οι ιατρικές υπηρεσίες βαθμολογήθηκαν κατά μέσον όρο με 3,6, ενώ οι νοσηλευτικές υπηρεσίες με 3,4. Επίσης, το 33,4% των συνοδών δήλωσε πολύ ικανοποιημένο από την ευγένεια, το 32,8% από την κατανόηση και το 32,1% από την εξυπηρέτηση του διοικητικού προσωπικού. Οι συνοδοί βαθμολόγησαν κατά μέσον όρο τις υποδομές του νοσοκομείου με 2,4, ενώ στην ανοικτή ερώτηση η πλειοψηφία τους δήλωσε ότι χρήζουν ανακαίνισης.
Συμπεράσματα: Η συνολική αξιολόγηση των υπηρεσιών του νοσοκομείου αποδεικνύει ότι οι συνοδοί των ασθενών έμειναν τελικά περισσότερο ικανοποιημένοι απ’ ό,τι προσδοκούσαν. Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου –ειδικά στις ιατρονοσηλευτικές υπηρεσίες– αξιολογούνται με αρκετά υψηλό βαθμό από τους χρήστες των υπηρεσιών, γεγονός που βελτιώνει τη συνολική εικόνα του νοσοκομείου. Αντίθετα, οι υποδομές του νοσοκομείου επηρεάζουν αρνητικά την ικανοποίηση του χρήστη.

Link: http://www.mednet.gr/archives/2008-1/pdf/73.pdf

Ικανοποίηση Γονέων από την Παρεχόμενη Ιατρονοσηλευτική Φροντίδα στα Νοσηλευόμενα Νεογνά τους

http://ariadni144.files.wordpress.com/2010/09/neonati.jpg

Σπυριδουλα Τσιρωνη, Κωνσταντινος Τσουμακας, Μαργαριτα Γιαννακοπουλου, Βαρβαρα Μπουτοπουλου, Βασιλικη Ματζιου

Εισαγωγή: Η ποιότητα στις υπηρεσίες υγείας αποτελεί υψηλή προτεραιότητα της υγειονομικής πολιτικής μιας χώρας. Στόχος των υπηρεσιών υγείας είναι η παροχή ποιοτικής φροντίδας υγείας, με το μικρότερο δυνατό κόστος, ώστε να μεγιστοποιείται η ικανοποίηση των ασθενών.
Σκοπός: Η εκτίμηση του βαθμού ικανοποίησης των γονέων από την παρεχόμενη ιατρονοσηλευτική φροντίδα στα νοσηλευόμενα νεογνά, με απώτερο στόχο τη βελτίωση της φροντίδας στις υπηρεσίες υγείας.
Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για μια μη πειραματική μελέτη, στην οποία γίνεται χρήση ενός έγκυρου ερωτηματολογίου (NICU-PSF της Conner) με αποδεκτή αξιοπιστία. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Νοέμβριο του 2009 έως το Μάρτιο του 2010. Ένα δείγμα «ευκολίας» αποτελούμενο από 550 γονείς νεογνών που νοσηλεύτηκαν σε τρία δημόσια νοσοκομεία των Αθηνών χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες της έρευνας. Το ποσοστό ανταπόκρισης των γονέων στη μελέτη ήταν υψηλό (97%), ενώ ως επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε το 0,05. Το ερωτηματολόγιο αποτελείται από 44 ερωτήσεις σχετικές με την ικανοποίηση των γονέων.
Αποτελέσματα: Οι γονείς εμφανίστηκαν να είναι περισσότερο ικανοποιημένοι στις ενότητες «γενική ικανοποίηση» (61,7%±15,1), «παροχή φροντίδας στα νεογνά» (53%±13,6) και λιγότερο ικανοποιημένοι στις ενότητες «παραμονή γονέων κοντά στο νεογνό» (34%±9,5) και «συμμετοχή γονέων στην παροχή φροντίδας» (10,7%±7,4). Απογοήτευση προκάλεσε η αδυναμία παραμονής των γονέων κοντά στο νεογνό, ενώ η πρόσληψη μόνιμου ιατρονοσηλευτικού προσωπικού και η προώθηση του μητρικού θηλασμού αποτέλεσαν μερικές προτάσεις των γονέων. Από τη σύγκριση των τριών νοσοκομείων βρέθηκε ότι οι γονείς εμφάνισαν μεγαλύτερα ποσοστά συνολικής ικανοποίησης στο Γενικό Νοσοκομείο σε σύγκριση με το Παιδιατρικό Νοσοκομείο (p<0,001) και το Μαιευτικό Νοσοκομείο (p<0,001).
Συμπεράσματα: Η εκτίμηση του βαθμού ικανοποίησης των γονέων αποτελεί τον πιο σημαντικό δείκτη της εύρυθμης λειτουργίας των νοσοκομείων. Τα αποτελέσματα και τα σχόλια των γονέων θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη για τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=282

Αλλεργιολογικός Έλεγχος Στις Οικογένειες Παιδιών Με Αλλεργικό Βρογχικό Άσθμα

http://www.zougla.gr/Image.ashx?fid=552632&w=400&h=300&q=80

 

Ε. Παραπανησιου, Θ. Παπασταυρου, Α. Δεληγιαννιδης, Α. Μαυρουδη, Δ. Αιβαζη, Ο. Ουραηλογλου, Ε. Καρατζα

Περίληψη. Το αλλεργικό βρογχικό άσθμα αποτελεί την πιο συχνή ατοπική χρόνια πάθηση στα παιδιά. Για την εκδήλωσή του, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η γενετική προδιάθεση και διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες. Μελετήθηκαν συνολικά 261 μέλη, 27 πυρηνικών και 33 διευρυμένων οικογενειών, 60 παιδιών με αλλεργικό βρογχικό άσθμα. Στα μέλη των οικογενειών βρέθηκαν χαμηλότερα επίπεδα της ολικής IgE σε σχέση με τα επίπεδα της IgE των ασθματικών παιδιών της μελέτης. Ειδικά IgE αντισώματα ανιχνεύθηκαν σε 44/60 οικογένειες (73,3%). Αναλυτικά σε 55,2% μητέρες, 49,1% πατέρες και σε 31,67% αδέρφια. Στις διευρυμένες οικογένειες σε 52,9% παππούδες και γιαγιάδες από την μητέρα και 33,3% παππούδες και γιαγιάδες από τον πατέρα ανιχνεύθηκαν θετικά ειδικά IgE αντισώματα. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά (p<0,02) στη συχνότητα εμφάνισης ειδικών IgE αντισωμάτων στα ακάρεα στις γιαγιάδες από την μητέρα 42,8%, σε σχέση με τις γιαγιάδες από τον πατέρα 9,5%. Συμπερασματικά επιβεβαιώθηκε ότι η ατοπία και το άσθμα κληρονομούνται σε μεγαλύτερη συχνότητα από τη μητέρα. Γενικά η κληρονομικότητα είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στην αλλεργική προδιάθεση και την ειδική αλλεργική ευαισθητοποίηση στα ακάρεα.

link: http://www.paediatriki.gr/data/issue4/02-Parapanisiou.pdf

Διαχείριση Συγκρούσεων Στο Ιατρονοσηλευτικό Προσωπικό Παιδιατρικών Τμημάτων

Αλεξανδρα Κοντογιαννη, Πετρος Γαλανης, Ολγα Σισκου, Κωστας Τσαβαλιας, Ευγενια Κουλη, Βασιλικη Ματζιου, Δαφνη Καϊτελιδου

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFiXontaSPG8DUvGQLGWsaGQILF4zTJSrycTEDLdUyBZNumccgVM3LAZTguLA5JZ7kHg5sQKcHGNtxb02cPiHSsWss_B2_WSn8YACsJXglpIP9R2HorcYGAyoRAwhyxyyw8eWSwiILAu0/s400/emvoliopaidi.jpg

Εισαγωγή: Το σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον του νοσοκομείου, που περιλαμβάνει πολλές και διαφορετικές επαγγελματικές ομάδες με διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης, καθώς και το έντονο στρεσογόνο περιβάλλον των οργανισμών υγείας συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία συγκρούσεων.
Σκοπός: Ο προσδιορισμός των βασικών αιτιών των συγκρούσεων και η αναγνώριση των στρατηγικών που χρησιμοποιούνται στο εργασιακό περιβάλλον του νοσοκομείου για τη διαχείριση των συγκρούσεων. Υλικό και Μέθοδος: Ο μελετώμενος πληθυσμός αποτελείτο από 180 νοσηλευτές και βοηθούς νοσηλευτών και 106 ιατρούς όλων των ειδικοτήτων από δύο δημόσια παιδιατρικά νοσοκομεία και παιδιατρικά τμήματα από δύο Γενικά Νοσοκομεία της Ελλάδας. Ένα ερωτηματολόγιο, ειδικό για τις συγκρούσεις στα νοσοκομεία, διανεμήθηκε στους επαγγελματίες υγείας και η συμμετοχή στη μελέτη ήταν εθελοντική. Ο στατιστικός έλεγχος x2 χρησιμοποιήθηκε για τη διερεύνηση της ύπαρξης σχέσης μεταξύ ποιοτικών μεταβλητών. Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε ίσο με 0,05.
Αποτελέσματα: Το ποσοστό απόκρισης ήταν 66%. Το 37% των συμμετεχόντων ήταν ιατροί, το 47% ήταν νοσηλευτές (πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης) και το 16% ήταν βοηθοί νοσηλευτών. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ανέφερε ότι είχαν συγκρούσεις με συναδέλφους του τμήματός τους, ενώ μόλις το 17% με άτομα από άλλη επαγγελματική ομάδα. Οι ιατροί ανέφεραν περισσότερες συγκρούσεις με συναδέλφους τους (73,3%). Η αποφυγή ήταν η πιο συχνή στρατηγική που χρησιμοποιούσε το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό (61% των ιατρών και 64,2% του νοσηλευτικού προσωπικού), ενώ η αποδοχή αποτελούσε τη λιγότερο χρησιμοποιούμενη στρατηγική (9,5% των ιατρών και 6,7% του νοσηλευτικού προσωπικού). Το 77% του πληθυσμού της μελέτης δεν είχε κάποια επιμόρφωση αναφορικά με τη διαχείριση συγκρούσεων, ενώ μεγαλύτερη επαγγελματική ικανοποίηση δήλωσαν οι επαγγελματίες υγείας που είχαν ενημερωθεί σχετικά. Το 50% του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού θεώρησε ως πηγή συγκρούσεων το να δέχονται εντολές από περισσότερους του ενός προϊσταμένους. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων (95,8%) δήλωσε ότι οι θεσμοθετημένοι κανονισμοί δεν καθορίζουν με σαφήνεια τα καθήκοντά τους και δεν τους βοηθούν να τα εκτελέσουν αποδοτικά.Το νοσηλευτικό προσωπικό θεωρούσε σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με το ιατρικό προσωπικό ότι τα διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης αποτελούν σημαντικό εμπόδιο στην επικοινωνία μεταξύ των επαγγελματικών ομάδων (p=0,006). Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων (96,3%) δεν ήταν ικανοποιημένοι από τις αποδοχές που λαμβάνουν σε σχέση με το φόρτο εργασίας τους.
Συμπεράσματα: Μείζονες λειτουργικές αλλαγές απαιτούνται όσον αφορά στη διαχείριση και στην εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού, στις πολιτικές παρακίνησης του προσωπικού αλλά και γενικότερα στην οργανωτική δομή και διάρθρωση των νοσοκομείων, με σκοπό την επίλυση των συγκρούσεων στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=280

Ο ρόλος Του Ειδικού Κλινικού Νοσηλευτή Στην Εκπαίδευση Του Διαβητικού Παιδιού

http://metforminonline.net/wp-content/uploads/2012/03/diabetes-children1.jpg

Ανδρεας Χαραλαμπους

ΠΕΡΙΛΗΨΗ.Ο διαβήτης, ως επικίνδυνη μάστιγα του αιώνα μας, και η αξία της εκπαίδευσης του διαβητικού παιδιού στη μείωση των επιπλοκών οδήγησαν στην ανάπτυξη του θεσμού του ειδικού κλινικού νοσηλευτή στο διαβήτη (EKNΔ) για την εκπαίδευση του διαβητικού παιδιού και της οικογένειάς του. Στο άρθρο αυτό αναλύονται οι θετικές επιπτώσεις που έχει ο θεσμός του ΕΚΝΔ στην εκπαίδευση που προσφέρει στα παιδιά και τους γονείς τους για την καλύτερη ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη και στη βελτίωση της αυτοφροντίδας τους, όπως τεκμηριώνεται από τη σύγχρονη βιβλιογραφία. Ο ειδικός κλινικός νοσηλευτής στις παιδιατρικές κλινικές μπορεί να αποτελέσει έναν αξιόλογο θεσμό, που θα βοηθήσει στη διαμόρφωση ουσιαστικών θεραπευτικών σχέσεων με τα διαβητικά παιδιά και τις οικογένειές τους. Η επιτυχημένη όμως εισαγωγή μιας αλλαγής στο κλινικό χώρο προϋποθέτει εξειδικευμένες γνώσεις σχετικές με τη διεργασία της αλλαγής.

link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=135

Θολοπλαστική Nissen Εναντίον Toupet Για Τη Θεραπεία Της Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης

http://1.bp.blogspot.com/-5jTqMFg1PzM/Ta3AlS1U7RI/AAAAAAAACKE/3diIV-9__aM/s1600/%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BC.jpg

 

Kelly L. Halbert

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) είναι ένα σοβαρό φαινόμενο στην παιδιατρική φροντίδα υγείας. Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, επιπλοκές που σχετίζονται με την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση μπορεί να παρεμποδίζουν τη φυσιολογική ανάπτυξη και μπορεί να οδηγήσουν σε πολλαπλές εισαγωγές στο νοσοκομείο και ιατρικές καταστάσεις. Παλαιότερα, η χειρουργική επέμβαση περιοριζόταν σε μία τεχνική, τη θολοπλαστική Nissen. Ωστόσο, η χρήση των διαφόρων μορφών της θολοπλαστικής  χειρουργικής επέμβασης, κυρίως της θολοπλαστικής toupet, συνεχώς αυξάνεται. Οι νοσηλευτές πρέπει να είναι ενήμεροι για τις επιλογές θεραπείας και τη φροντίδα των παιδιατρικών ασθενών με σοβαρή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση που απαιτούν χειρουργική επέμβαση, συμπεριλαμβανομένων των κοινών τύπων θεραπείας που χρησιμοποιούνταν πριν σε χειρουργική επέμβαση και την μετεγχειρητική φροντίδα απαραίτητη να προωθήσει θετικά αποτελέσματα μετά από χειρουργική θολοπλαστική επέμβαση.

link:http://www.pediatricnursing.net/ce/2013/article3704171174.pdf

Πυρετικοί Σπασμοί Στα Παιδιά: Τρέχουσα Ανασκόπηση Και Τεκμηριωμένη Ιατρική

http://www.ladynews.gr/imagebank/ln86508315.jpg

 

Ε. Βαργιαμη,  .Ι. Ζαφειριου

Περίληψη. Οι πυρετικοί σπασμοί αποτελούν τον πιο κοινό τύπο σπασμών σε παιδιά μικρότερα των 5 χρόνων. Οι Παιδίατροι και οι γιατροί που αντιμετωπίζουν επείγοντα περιστατικά (Νοσοκομείο, Κέντρα Υγείας κ.α.) πρέπει να γνωρίζουν τις οδηγίες για την διερεύνηση και αντιμετώπιση αυτής της κοινής κατάστασης. Τις περισσότερες φορές οι πυρετικοί σπασμοί διαρκούν λίγο, δεν απαιτούν καμία ιδιαίτερη διερεύνηση και αντιμετώπιση, και έχουν καλή πρόγνωση. Η αναγνώριση των απλών πυρετικών σπασμών σε μικρά παιδιά είναι σημαντική ελαττώνοντας έτσι τον αριθμό των εισαγωγών στο Νοσοκομείο και παράλληλα καθησυχάζοντας τους γονείς. Ο αποκλεισμός των λοιμώξεων του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, μέσω του λεπτομερούς ιστορικού, της φυσικής εξέτασης και ενδεχομένως της οσφυονωτιαίας παρακέντησης, αποτελεί κλινική προτεραιότητα. Ο καθησυχασμός των γονέων και ο επανέλεγχος του ασθενούς αποτελούν καθοριστικής σημασίας βήματα του Γενικού Παιδιάτρου.

link: http://www.paediatriki.gr/data/issue4/02-Variami.pdf

Ισπανόφωνα Παιδιά Και Αυξημένο Βάρος : Αιτίες Και Παρεμβάσεις

http://www.medimanage.com/Images/ways%20to%20manage%20overweight%20children1.JPG

 

Andrea Centrella- Nigro

Η συχνότητα εμφάνισης και ο επιπολασμός των υπέρβαρων αυξάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς σε παιδιά και εφήβους των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα Ισπανόφωνα παιδιά είναι μία από τις υψηλότερες ομάδες κινδύνου για παχυσαρκία. Πολλοί διαφορετικοί παράγοντες συσχετίζονται θετικά με το υπερβολικό βάρος στην παιδική ηλικία στους Ισπανούς:  το χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, η έλλειψη ασφάλισης υγείας ή το να είναι υπό ασφάλιση, η κακή διατροφή, η μειωμένη σωματική δραστηριότητα, το υπερβολικό βάρος των γονέων, η αντίληψη της μητέρας για το υπερβολικό βάρος, και ο βαθμός του εκπολιτισμού. Οι παιδιατρικοί νοσηλευτές βρίσκονται σε μια κεντρική θέση να βοηθήσουν στην περιστολή της επιδημίας. Διάφορα τεκμηριωμένα πρακτικά για την πρόληψη και τη θεραπεία των υπέρβαρων παιδιών συζητούνται και υπάρχουν συστάσεις ώστε να παρέμβουν, ιδιαίτερα στην ισπανόφωνη νεολαία.

link:http://www.pediatricnursing.net/ce/2011/article35352356.pdf

Πώς Οι γονείς Αξιολογούν Τη Φροντίδα Υγείας Στα Νοσηλευόμενα Παιδιά Τους

http://www.philenews.com/data/2012/01/23/2012_01_23_12_19_27__
1d3c9ea899b94a799dfb98a407a61f8b.jpg

Βασιλικη Ματζιου, Πετρος Γαλανης, Δημητρα Αλεξοπουλου, Ευφροσυνη Βλαχιωτη, Κωνσταντινος Τσουμακας

Σκοπός: της παρούσας μελέτης ήταν η καταγραφή των απόψεων των γονέων σχετικά με την παρεχόμενη φροντίδα υγείας.

Υλικό- Μέθοδος: Ο μελετώμενος πληθυσμός ήταν 378 γονείς, τα παιδιά των οποίων νοσηλεύτηκαν σε παιδιατρικά νοσοκομεία. Η συλλογή των στοιχείων πραγματοποιήθηκε με δομημένο ανώνυμο ερωτηματολόγιο, ενώ η στατιστική ανάλυση των δεδομένων έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS 10 και χρησιμοποιήθηκε ο στατιστικός έλεγχος x2.

Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ερωτηθέντων ήταν 31,8 έτη. Το 55% των γονέων ήταν Έλληνες, ενώ το 38,6% ήταν Αλβανοί. Το 93,9% των γονέων θεώρησε αρκετά καλή έως άριστη τη φροντίδα του παιδιού τους στο νοσοκομείο. Οι Αλβανοί γονείς, σε σχέση με τους Έλληνες, θεώρησαν πως η παρεχόμενη φροντίδα στα παιδιατρικά νοσοκομεία είναι καλύτερη (P<0,001). Οι ασχολούμενες με τα οικιακά μητέρες και οι εργάτες πατέρες θεώρησαν πως η παρεχόμενη φροντίδα στα παιδιά τους είναι καλύτερη, σε σχέση με τις υπόλοιπες επαγγελματικές ομάδες (P=0,013). Οι γονείς που τα παιδιά τους νοσηλεύτηκαν στο χειρουργικό ή ορθοπαιδικό τμήμα θεώρησαν πως η φροντίδα στα συγκεκριμένα τμήματα ήταν καλύτερη σε σχέση με το παθολογικό τμήμα (P<0,001). Τέλος, βρέθηκε πως όσο υψηλότερο είναι το μορφωτικό επίπεδο των γονέων τόσο μειώνεται η βαθμολογία τους για την παρεχόμενη φροντίδα (P<0,001).

Συμπεράσματα: Η μελέτη έδειξε πως η παρεχόμενη φροντίδα υγείας στα παιδιατρικά νοσοκομεία είναι αρκετά καλή, σύμφωνα με τις απόψεις των γονέων. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένες δυσκολίες, που πρέπει να αντιμετωπιστούν με την αρμονική συνεργασία γονέων και νοσηλευτικού προσωπικού.

Link:http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=175

Ασφαλής Χειρισμός Και Μετακίνηση Ασθενή Στo Πλαίσιο Της Παιδιατρικής

http://www.rifton.com/adaptive-mobility-blog/wp-content/uploads/2012/01/early-childhood-intervention-activities.jpg

Kathleen Motacki, Lisa Marie Motacki

Αν και η τεκμηριωμένη πρακτική υπάρχει για να εφαρμόζει τις αρχές του ασφαλούς χειρισμού και της μετακίνησης των ασθενών για την πρόληψη των μυοσκελετικών τραυματισμών στο χώρο εργασίας, οι νοσηλευτές και το νοσηλευτικό προσωπικό συνεχίζουν να χρησιμοποιούν «τη μηχανική του σώματος" κατά τη μετακίνηση, την ανύψωση και τη μεταφορά ασθενών. Σε αυτήν την εποχή της έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού, κάτι που θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, οι καταξιωμένοι  επαγγελματίες πρέπει να παραμένουν στην εργασία και να απαλλαγούν από τραυματισμούς που μπορούν να προληφθούν και που σχετίζονται με τη δουλειά. Καθώς τα κράτη θεσπίζουν  νόμους που απαιτούν εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης για να αναπτύξουν και να εισάγουν προγράμματα ασφαλούς χειρισμού και μετακίνησης ασθενών,  τα νοσοκομεία θα πραγματοποιήσουν το έργο για την ανάπτυξη πολιτικών, διαδικασιών, σχεδίων, και πρωτοκόλλων για τον ασφαλή χειρισμό και τη μετακίνηση των ασθενών στα ιδρύματά τους.

link: http://www.pediatricnursing.net/ce/2011/article35221225.pdf

Μηνιγγίτιδα Από Enterococcus Faecalis Σε Παιδί Με Αιματολογική Κακοήθεια

Φ. Αθανασιαδου, Α. Τραγιαννιδης, Μ. Κουρτη, Θ. Παπαγεωργιου, Α. Μακεδου, Α. Δημητριαδης, Ε. Αβραμιδου

http://microbewiki.kenyon.edu/images/b/bc/Wiki.png

Ο εντερόκοκκος αποτελεί σπάνιο αίτιο μικροβιακής μηνιγγίτιδας που σχετίζεται με σοβαρές επιπλοκές και υψηλή θνητότητασεανοσοκατασταλμένουςασθενείς, όπως τα παιδιά που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία για αιματολογικές κακοήθειες. Περιγράφεται η περίπτωση αγοριού ηλικίας 11 ετών με μη Hodgκin λέμφωμα, το οποίο κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας παρουσίασε υψηλό πυρετό, φωτοφοβία, κεφαλαλγία και διαταραχή του επιπέδου συνείδησης. Η διάγνωση μηνιγγίτιδας από εντερόκοκκο τέθηκε με την απομόνωση του παθογόνου από την καλλιέργεια του ΕΝΥ. Στον ασθενή χορηγήθηκε αντιμικροβιακή αγωγή για3εβδομάδες και η έκβαση ήταν άριστη, χωρίς νευρολογικές επιπλοκές.

link:http://www.paediatriki.gr/data/issue2/10_athanasiadou.pdf

Ασφαλής Νοσηλευτική Στελέχωση Σε Παιδιατρικά Νοσοκομεία

http://www.arizonafoothillsmagazine.com/taste/wp-content/uploads/phoenix-childrens-hospital-large.jpg

 

ΕYΦΡΟΣΥΝΗ ΒΛΑΧΙΩΤΗ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΔΟΥΣΗΣ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΑΤΖΙΟΥ

Εισαγωγή: Η νοσηλευτική στελέχωση των παιδιατρικών νοσοκομείων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ποιότητα της φροντίδας και την ασφάλεια των παιδιών καθώς μελέτες δείχνουν ότι επιδρά θετικά στη μείωση της θνησιμότητας, των λοιμώξεων και των λαθών στη χορήγηση φαρμάκων.

Σκοπός: Σκοπός της ανασκόπησης ήταν η διερεύνηση των διαθέσιμων σύγχρονων βιβλιογραφικών δεδομένων αναφορικά με τη νοσηλευτική στελέχωση παιδιατρικών νοσοκομείων.

Υλικό-Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση δημοσιευμένων άρθρων και ανακλήθηκαν από τις βάσεις δεδομένων PubΜed, Cinahl και Medline 13 μελέτες και ανασκοπήσεις, 6 εκθέσεις Διεθνών Οργανισμών για την περίοδο 2000−2010, χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες λέξεις-κλειδιά: «παιδιά», «νοσοκομείο», «νοσηλευτές», «στελέχωση», καθώς και συνδυασμός τους.

Αποτελέσματα: Από τη μελέτη του δημοσιευμένου υλικού φαίνεται ότι σε νοσοκομεία με ελάχιστα επίπεδα στελέχωσης, τηρείται η αναλογία δύο παιδιατρικοί νοσηλευτές ανά ωράριο εργασίας, καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Ισλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ελλάδα. Στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, οι αναλογίες νοσηλευτών/παιδιών δύσκολα μεταβάλλονται και παραμένουν σταθερές τα τελευταία χρόνια. Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο προτείνει ότι σε κάθε ωράριο εργασίας, το 70% των νοσηλευτών πρέπει να είναι ειδικευμένοι παιδιατρικοί και το 30% μη ειδικευμένοι. Επίσης, προτείνεται ένας πτυχιούχος παιδιατρικός νοσηλευτής να φροντίζει 3 παιδιά ηλικίας <2 ετών, 4 παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας και κατά τη διάρκεια της νύκτας ένας πτυχιούχος παιδιατρικός νοσηλευτής να φροντίζει 5 παιδιά. Για τα ειδικά τμήματα, όπου συνήθως το 1/3 των παιδιών απαιτεί αυξημένη φροντίδα ένας πτυχιούχος παιδιατρικός νοσηλευτής πρέπει να φροντίζει 2 ή 3 παιδιά που έχουν ανάγκη αυξημένης φροντίδας.

Συμπεράσματα: Η επαρκής νοσηλευτική στελέχωση των παιδιατρικών νοσοκομείων πρέπει να διατηρείται σταθερή και να θεσμοθετείται σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες φροντίδας των παιδιών.

link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=265

H Επίδραση Της Γονικής Παρουσίας Και Του Παιχνιδιού Σε Επώδυνες Διαδικασίες Στα Παιδιά

http://ariadni144.files.wordpress.com/2010/12/child_art.jpg?w=300&h=300

Ανθη Χρυσοστομου, Βασιλικη Ματζιου, Ευαγγελος Δουσης, Ευφροσυνη Βλαχιωτη, Ηρω Μπροκαλακη

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει την επίδραση της γονικής παρουσίας και της απόσπασης προσοχής με παιχνίδι (καλειδοσκόπιο), στα παιδιά που υποβάλλονται σε επώδυνες διαδικασίες.

Υλικό-Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν 130 παιδιά, ηλικίας 7–10 ετών, που εισήχθησαν σε παιδιατρικό νοσοκομείο της Αθήνας, από το Σεπτέμβριο του 2006 έως και το Μάρτιο του 2007. Πρόκειται για μια τυχαιοποιημένη μελέτη, με δύο πειραματικές ομάδες και μια ομάδα ελέγχου. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν: (α) η λεκτική κλίμακα πόνου (Verbal Report Scale), (β) η κλίμακα άγχους STAIC (State-Trait Anxiety Inventory for Children) και (γ) μέτρηση ζωτικών σημείων.
Αποτελέσματα: Όταν οι γονείς είναι παρόντες, παρατηρείται μείωση στις τιμές των ζωτικών σημείων (ΖΣ) του παιδιού (P<0,001), στην τιμή της κλίμακας πόνου (P<0,001) και στις συνολικές βαθμολογίες άγχους (P<0,001). Το καλειδοσκόπιο επιδρά λιγότε ρο θετικά στην ελάττωση των τιμών των ΖΣ, στην αντιμετώπιση του πόνου και του άγχους. Επιπλέον, τα μεγαλύτερα παιδιά έχουν λιγότερες αναπνοές και χαμηλότερη μέση αρτηριακή πίεση μετά τη διαδικασία (P<0,001 και P=0,003 αντίστοιχα), ενώ αισθάνονται λιγότερο πόνο (P<0,001) και φόβο στη διάρκειά της (P<0,001).
Συμπεράσματα: Η παρουσία των γονέων είναι καταλυτική για τη μείωση του πόνου και του άγχους των παιδιών, λόγω επώδυνων νοσηλευτικών πράξεων. Το παιχνίδι βοηθά σε μικρότερο βαθμό.

Link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=73

Παθητικό Κάπνισμα Των Παιδιών: Πόσο Απαραίτητη Είναι Η Ενεργός δράση

Βασιλικη Ματζιου – Μεγαπανου

http://www.koupoukis.gr/wp-content/uploads/2012/03/
tsigaropaidi_856664905.jpeg

Εισαγωγή

Η έκθεση των μη καπνιστών σε προϊόντα καύσης του καπνού σε κλειστό χώρο ορίζεται ως παθητικό κάπνισμα. Αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα δημόσιας υγείας για τα παιδιά.

Ο καπνός του τσιγάρου περιλαμβάνει περίπου 4.000 χημικές ουσίες, βαρέα μέταλλα και ραδιενεργά στοιχεία, 40 από τις οποίες αποτελούν γνωστά καρκινογόνα για τον άνθρωπο. Ο καπνός προέρχεται από δύο πηγές, από το τσιγάρο που καίγεται −σ’ αυτόν οφείλεται το μεγαλύτερο μέρος του καπνού μέσα στο σπίτι− και από την εκπνοή καπνού από τον καπνιστή. Ο καπνός του τσιγάρου που καίγεται περιέχει 2−3 φορές περισσότερο επιβλαβείς χημικές ουσίες από τον καπνό της εκπνοής του καπνιστή λόγω του γεγονότος ότι δεν φιλτράρεται από το φίλτρο του τσιγάρου.

Η χώρα μας όσον αφορά στο κάπνισμα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις μεταξύ χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπολογίζεται ότι το 40% των ενηλίκων στην Ελλάδα καπνίζει. Η συχνότητα του καπνίσματος επηρεάζεται από το φύλο και τον τόπο διαμονής. Συγκεκριμένα, όσοι διαμένουν σε μεγάλα αστικά κέντρα καπνίζουν περισσότερο σε σχέση με την περιφέρεια (51% των ανδρών και 39% των γυναικών, αντίστοιχα). Πρόσφατες μελέτες στον ελλαδικό χώρο δείχνουν ότι η συχνότητα καπνίσματος στους εφήβους είναι ιδιαίτερα υψηλή. Μαθητές ηλικίας 13−15 ετών καπνίζουν συστηματικά σε ποσοστό 32% ενώ στην ηλικία των 16−19 ετών το ποσοστό αυξάνει μέχρι και 50%.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), τα μισά παιδιά του κόσμου αναπνέουν αέρα ρυπογόνο από καπνό τσιγάρου κυρίως μέσα στα σπίτια τους. Το 80% των παιδιών δηλώνει ότι ζουν σε σπίτι όπου ο ένας από τους δύο γονείς καπνίζει. Το παιδί γίνεται παθητικός καπνιστής από το κάπνισμα των γονέων, των συγγενών ή των φίλων του. Η παραμονή του παιδιού σε χώρο με καπνιστές για μία ώρα έχει ως αποτέλεσμα την εισπνοή τόσων επιβλαβών χημικών ουσιών όσων θα εισέπνεε αν κάπνιζε 10 ή περισσότερα τσιγάρα. Μελέτες στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρουν ότι όταν καπνίζουν και οι δύο γονείς 15−20 τσιγάρα ημερησίως, είναι ίδιο σαν να κάπνιζε το παιδί 80 τσιγάρα το χρόνο και από αυτά τα 50 αποδίδονται στη μητέρα, επειδή το παιδί μένει μαζί της τον περισσότερο χρόνο της ημέρας.

link: http://www.hjn.gr/actions/get_pdf.php?id=39